Toxicologische studies geven inzicht in de mechanismen waarmee het organisme welbepaalde, geïsoleerde of samengestelde chemische omgevingstoffen absorbeert. Die studies beschrijven dat het ziekmakend effect bij de mens kan leiden tot celdood, maar vaker in een ontregeling van een aantal organen en een overmatige, ziekmakende prikkeling van de darmen. Er werd ook bevestigd dat chronische blootstelling aan lage dosissen chemische stoffen een rol kan spelen in de ontwikkeling van een bepaald aantal ziekten (kanker, neurodegeneratieve aandoeningen, allergieën, auto-immuunziekten, astma, sommige nieraandoeningen, bepaalde ziekten van de bloedvaten, endometriose en verstoringen van de voortplantingsfuncties – waaronder in eerste instantie een daling van de mannelijke vruchtbaarheid).

De darmflora zet diverse chemische stoffen om en creëert intermediaire producten die soms reactiever of giftiger zijn dan de geabsorbeerde stof. Eén voorbeeld ter illustratie: nitraat, dat aanwezig is in water of groenten, wordt omgezet in nitriet, dat in combinatie met amines uit het metabolisme van vlees nitrosamines kan vormen, stoffen met een groot kankerverwekkend vermogen.