Pfizer en Moderna zijn mRNA vaccins. Na injectie dringt het mRNA de bloedbaan binnen en reist rond in het lichaam (blijft dus niet ter plaatse zoals beweerd werd!), en gaat spike-eiwitten produceren. Deze zouden dan het immuunsysteem moeten triggeren tot de aanmaak van antilichamen tegen het coronavirus. MAAR: onderweg binden ze aan -en beschadigen- bloedplaatjes en endotheelcellen (bloedvaten, longen, enz…). Ze slaan ook op in organen: beenmerg, milt, lever, bijnieren en… eierstokken.

Astra Zeneca en J&J volgen een ander proces: zij gebruiken een adenovirus als drager voor de coronavirusgenen (= recombinant adenovirus type-5-vectored COVID-19 vaccine). Het adenovirus loodst dit binnen in lichaamscellen, waar het spike-DNA gekopieerd wordt. Het resultaat is dus ongeveer hetzelfde, alleen heb je er nog eens een potentieel gevaarlijk adenovirus bij…
Deze techniek komt uit de gentherapie, waar bleek dat dit adenovirus een gen (LMO2) activeert, dat aanleiding geeft tot leukemie: ‘insertie-oncogenesie’.

Enkele traditionelere vaccins zijn nog in ontwikkeling: met gedood virus, of met enkel een spikeproteïne. Maar er zijn al studies die aantonen dat de spikes op zichzelf schadelijk zijn…

Prof. Byram Bridle: “We dachten dat het spikeproteïne een prima target was, we wisten niet dat het een toxine is. Het spikeproteïne blijkt op zichzelf verantwoordelijk voor bijna alle schade aan het cardiovasculair systeem als het circuleert in het lichaam.”

Bescherm jezelf tegen COVID-19
Hoe het risico op luchtweginfecties verkleinen?

Meer lezen:
Dossier Covid-19
Wat is een mRNA-vaccin?
Hoe veilig zijn de nieuwe COVID-vaccins?
Verwikkelingen Coronavaccin: wie is verantwoordelijk?